نقش عرفان های نو ظهور در جنگ نرم

 

حق و باطل همواره رویاروی هم بوده‌اند و در این رویارویی از شیوه‌ها و راه‌های گوناگونی برای پیروزی خود استفاده می‌کنند. در روزگار ما اندیشه‌های باطل مادی و سرمایه‌داری با روی‌آوری به معنویت و دین، فضایی از دینداری و معنویت‌ورزی را ایجاد کرده‌اند تا در پوشش آن هوس‌های ناپاک خود را توجیه کنند و آرزوهای ناروای خویش را برآورند و به این ترتیب عرصه گسترده‌ای از نبرد را میان حق و باطل گشوده‌اند، نبردی که صحنه رویارویی ارزش‌ها و اعتقادات است و فتح و پیروزی در آن حفظ کردن یا تغییردادن باور‌ها و ارزش‌هاست.  

آثار عرفان‎های نوظهور، جامعه هدف را به شدت تحت تأثیر قرار می‎دهد و  در پیشبرد جنگ نرم نقش برجسته‎ای دارد به این ترتیب که تغییرات فرهنگی لازم برای بازی کردن اعضای جامعه هدف در راستای اهداف مهاجم را به وجود می‎آورد.  

اگر ادیان جدید را در جنگ نرم مثل سلاحی تصور بکنیم، می‎بینیم که مهاجمان، این سلاح را به سوی طبقه مرفه جامعه نشانه گرفته‎اند. این نشانه‎گیری آسیب‎های اساسی را بر جامعه هدف بجا می‎گذارد که با شاخص‎های روشنی در رفتار سیاسی پس از انتخابات 88 در میان بخشی از طبقه مرفه ساکن در تهران مشاهده شد. نوع برنامه‎های معنوی که این طبقه برای خود می‎پسندد و از آن‏‎ها استفاده می‎کند، سبک زندگی معنوی آن‎ها را شکل می‎دهد.  

برنامه‎ها، فعالیت‎ها و نمادهای معنوی که در زندگی این طبقه وارد می‎شود گونه‎هایی از سبک زندگی معنوی را پدید می‎آورد که شاخصه‎های تکثرگرایی، شک گرایی، احساس گرایی، ناعقل گرای و خود محوری معنوی به وضوح در آن‎ها مشهود است. این آثار موجب می‎شود که معیارهای تشخیص حق و باطل از کار بیفتد و توانایی خود را برای کمک به بیرون رفتن از ابهامات، گرفتن تصمیم و اقدام به موقع از دست بدهند.

صفحه 3