•کودکم بیشتر از من از رایانه و تکنولوژی آگاهی دارد...
•دائما سرش با اینترنت گرم است...
•اینترنت که جای بدی نیست، مطالب علمی زیادی دارد که مفید است...
شاید جملات بالا یا جملاتی از این قبیل را از والدین شنیده و یا خود به عنوان والدین گفته باشید. اما این جملات اغلب ناشی از ناآگاهی عمیق و یا نبود وقت و حوصله کافی برای تربیت فرزندان است. همان طور که کودکان برای عبور از خیابان به تربیت و آگاهی احتیاج دارند، همان طور که نوجوانان برای برخوردهای اجتماعی راهنمایی احتیاج دارند، برای استفاده از فضای مجازی نیز به تربیت، آگاهی، همراهی، راهنمایی و نظارت بر عملکرد صحیح نیاز دارند. تربیت و آموزش فضای مجازی قدری مشکل است زیرا در بیشتر موارد کودکان و نوجوانان توانایی تشخیص تفاوتهای محیط حقیقی و فضای مجازی را ندارند و همین امر وظیفه والدین و مربیان را قدری مشکل میکند. در صورتی که فرزندان بدون محدودیت و نظارت وارد محیطهایی که برای رده سنی آنها تدارک دیده نشده است، شوند علاوه بر بدست آوردن اطلاعاتی که برای سن آنها مناسب نیست ممکن است مورد آزار و اذیت از طریق بزرگسالان قرار گیرند که این تعرض میتواند تنها یک عامل سرگرمی برای آنها محسوب شود.
پرسشهای مهم برای دنیای حقیقی
• آیا به فرزند خود اجازه دوستی با هر فردی را میدهید؟
• آیا فرزند شما پس از دیدن یک صحنه خشن در فیلم رفتار عادی دارد؟
• آیا به فرزند خود اجازه هر نوع تفریحی را میدهید؟
بیشتر والدین بایدها و نبایدهای تربیتی بسیار زیادی در دنیای حقیقی برای فرزندان خود میگذارند که رعایت آنها زمینهساز موفقیت فرزندانشان میشود اما گاهاً اتفاقاتی رخ میدهد که این جملات را نیز از والدین میشنویم:
نمیدانم کجای کار من اشتباه بود.
نمیدانم این رفتارها را از کجا یاد گرفته.
نمیدانم کجای کار برایش کم گذاشتم.
در بسیاری از این گونه نمیدانمها ما به دنبال پاسخی در دنیای حقیقی هستیم در صورتی که دنیای مجازی و یا شبکههای ماهوارهای با فرهنگی متفاوت میتوانند تأثیر عمیقتر و مؤثرتری داشته باشند. پس راهنمایی، کنترل و محافظت از فرزندان در فضای مجازی امری بسیار مهم میباشد که باید به آن توجه کرد.